15 juni: Ponferrada-Cebreiro, 63 km (1.878 km)

I don't like monday. Silvia heeft vannacht buikkrampen en diarree gehad. Hier had ze gisteren ook al een beetje last van. Daarom vanmorgen aan de norit en een beetje eten, kijken of het binnen blijft. Ondanks dat we vroeg zijn opgestaan, is het 8.30 uur voor we op de fiets zitten. We besluiten om maximaal 25 km te fietsen tot Villafranca del Bierzo en dan te besluiten of we de grote klim vandaag gaan nemen. We zijn nog het stadje uit als bij mij een spaak knapt. Dan maar naar de fietsenmaker in dit stadje. Nieuwe spaak er in en bij Silvia, de remmen laten bijstellen. Deze hebben veel geleden in de afdaling in de regen gisterenmiddag. Hier heeft hij erg veel moeite mee om deze goed afgesteld te krijgen. Even later komt ook de jongen binnen die gisteren met een kapotte versnellingskabel de Cruz de Ferro heeft beklommen. Wij gaan op weg, maar binnen een paar honderd meter, band kapot. Zelfde als waar ook de spaak is vervangen. Terug naar de fietsenmaker. Nieuwe binnenband. Ruim 2 uur later vertrekken we opnieuw uit Ponferrada.
I don't like monday.
Het eerste stuk is vrij vlak en het fietsen gaat goed. In Fuentes Nuevas staan 2 vrouwen buiten bij het kerkje heel pro-actief met een tafeltje om alle pelgrims een stempeltje te geven. Dus ook even naar het kerkje kijken en een kaarsje opsteken. Een heel mooi kerkje dat helemaal niet wordt genoemd in de routebeschrijving. Ook doen we in dit dorpje onze boodschappen. Het landschap wordt heuvelachtiger en als we in Villafranca del Bierzo aankomen hebben we al heel wat afgeklommen. We eten daar een boterham op het plein en plotseling komt de Duitser van gisteren voorbij. Na een kort gesprek gaat hij verder en besluiten wij om de grote klim te gaan proberen zover als we komen. Silvia heeft Imodium gekocht en het lijkt te helpen. Bij de eerste brug halen we de Duitser weer in en gaan aan de klim beginnen. In Trabedola drinken we koffie en worden weer door de Duitser ingehaald. Vanaf Vega de Valcarce gaat de klim echt beginnen en wisselen steile en minder steile stukken elkaar af. Ik vind de natuur minder mooi als bij de klim gisteren naar Cruz de Ferro. Dit wordt gedeeltelijk veroorzaakt door de snelweg die je continue ziet lopen, eerst hoog boven ons, later kijk je er op neer.
We klimmen gestaag verder en nemen korte pauzes na ieder steil stuk. In een van de bochten halen we een groep wandelaars in. Hierin loopt het meisje dat ik tijdens de klim van gisteren haar fiets heb gerepareerd. Ze heeft haar fiets weggegeven en besloten het laatste stuk naar Santiago te lopen. Niet veel later krijgen we een heel aparte verschijning in beeld. Een wandelaar loopt met een levensgroot kruis op zijn schouders. De achterkant van het kruis loopt op 2 wieltjes. Hij krijgt erg veel bekijks. Iedereen wil er een foto van maken.
Even later komt ook de jongen van vanmorgen bij de fietsenmaker aangeklonken. Hij sluit bij ons aan en tijdens voeren we leuke gesprekken. Hij is van Londen, maar heeft Indiase ouders. De Duitser is inmiddels afgehaakt. Hij gaat slapen in Las Herrias. Het laatste stuk van de klim is erg zwaar. Tamelijk uitgewoond komen we aan in Cebreiro boven op de top (1.300 m). Hier boven zijn de uitzichten geweldig en zie je vanuit het dal de klim die we vandaag gemaakt hebben.
Het is een geweldig mooi authentiek berg dorpje. En wie komen hier tegen: Rinus en Desiree, die we onderweg al verscheidene keren hebben getroffen. In Ponferrade hebben we in het zelfde hotel geslapen.
We boeken een kamer in een pension, lekker douchen, het plaatsje bekijken en dan eten. Hier komen we plotseling weer de Duitser tegen. Hij heeft zich bedacht en is ook door gefietst naar de top. Na het eten naar bed. Silvia moet weer aan de Imodium. Hopelijk gaat het morgen beter.