24 mei: la Souterraine-stLeonard de Noblat

73,7 km (561,6 km)
Weer op een zoet ontbijtje (4 soorten jam, maar geen kaas of vlees) van morgen vertrokken in de mist. Die was echter snel opgetrokken en de temperatuur liep snel op. Door kleine foutjes in de routebeschrijving liepen we een paar extra kilometer verlenging op. Ook zaten we op een gegeven moment op het parcours van een wielerwedstrijd. Vlak voor de finish moesten we echter links af slaan, anders waren we voor een prijs gegaan. In Benevent-l'Abbaye lijkt het tijd voor een kop koffie. Maar in het centrum ziet het zwart van de motorrijders. Dan maar door. Na weer een forse klim wordt het toch tijd voor een banaantje en een sanitaire stop in de natuur. Als we hier staan komt er een Vlaming naar boven fietsen, die ook onderweg is naar Santiago. Hij is zwaar bepakt met zijn mountainbike (42 kg; wij met zijn 2en 37 kg). Maar hij slaapt dan ook meestal op campings. Na een praatje gaan we verder en hij fietst van ons weg.
Het is drukkend warm en het blijft stijgen en dalen. Een faantal klimmen later komen we hem weer tegen op een terras en ontstaat een leuk gesprek. Hij fietst voor de stichting 'make me a wish' ( wensvervulling voor doodzieke kinderen).
We blijven dezelfde klimmende en dalende weg volgen die door prachtige natuur en slapende dorpjes slingert, maar de accu raakt langzaam leeg.

In Le Chatenet en Dognon besluiten we toch nog maar wat cafeïne erin te gooien voor de laatste 10 km.. Op ons tandvlees bereiken we stLeonard de Noblat, het eindstation van vandaag. De refugio is gesloten, maar er hangt een lijst met namen, waarna het contact snel is gelegd. We zijn helemaal alleen in de 8-persoons refugio. Jammer.
Na het opfrissen, een klein hapje eten en een wasje doen, lopen we door het stadje, waar geen klap te beleven valt.

Vanavond onze volgende eindbestemming geboekt, een chambre d'hote 72 km verder op de route. En dan naar bed, want we zijn doodop en morgen volgt weer een pittige etappe.