18 juni: Ventas de Naron-Loxo, 67 km (2.029 km)
Blijf op de hoogte en volg Sjaak
18 Juni 2015 | Spanje, Touro
Op tijd vertrokken zonder ontbijt. Het brood is op en we kunnen pas over 12 km nieuw kopen. Het is nog fris, maar het beloofd een warme dag te worden. Over de rustige weg slingeren we door de heuvels. Het gaat continue omhoog of omlaag. De kleine dorpjes bestaan uit boerderijen en albergues voor de pelgrims. Vanaf A Brea gaan we over de oorspronkelijke Camino weg, die de wandelaars volgen. Deze is op plekken eigenlijk te slecht voor de fiets. In Pallas de Rei doen we onze boodschappen en eten ons ontbijt op het pleintje. Geen mooi plaatsje, dus snel weer verder. Van hieruit gaat het langs de drukke N547, geen pretje om te fietsen. In Melide drinken we koffie. Op her terras raken we in gesprek met een Spaanse Camino gangster. Zij spreekt verrassend goed Nederlands en blijkt 3 jaar in Rotterdam gewoond te hebben. Dan maar verder, nog een klein stukje over de drukke weg en dan lekker binnendoor. Maar de beloofde afslag komt niet en ook de navigatie kent de plaatjes op de variant niet. Als we proberen zelf de variant te zoeken, rijden we ons helemaal vast in het bos en besluiten om te keren. Wordt het toch de drukke weg naar Arzua. Dit heeft veel tijd gekost en het is inmiddels bloedheet geworden. Ook vanuit deze plaats verlaten we weer de drukke weg naar Santiago via een alternatieve route. Dit keer gaat het wel goed en we fietsen over een heerlijk rustig traject naar Touro. Deze plaats is ook wel het maximale wat we willen fietsen. Het blijft klimmen en dalen in een temperatuur ruim boven de dertig graden. Op weg naar deze plaats geen Camino aanduidingen meer en hier aangekomen blijkt het plaatsje royaal voorzien te zijn van winkels en horeca, maar geen overnachtingsmogelijkheden te bieden. Met behulp van mensen op het terras kunnen we een overnachting boeken in een klein plaatsje 2 km verder op route. Hier is de Camino ver weg. We krijgen een prachtig appartement voor een spotprijs en de eigenaresse belt het plaatselijke restaurant of ze voor ons willen open maken. We krijgen een heerlijk eten voorgezet, met gelukkig weer eens andere gerechten dan het dagelijkse pelgrimsmenu. We zijn allebei doodmoe en besluiten om vroeg naar bed te gaan. Morgen nog 30 km en dan zijn we in Santiago, het doel van deze reis. Als ik dit verhaal in bed aan het typen ben is buiten onder ons kamerraam iemand met een bosmaaier een heel perceel aan het bewerken. Hopelijk wordt het snel donker, zodat hij hiermee gaat stoppen.