1 juni: Lourdes - Arudy, 53,6 km (1.028,1 km)

Gisteravond lekker met onze Belgische vrienden gegeten en gedronken op een terras in het centrum. Het was zo gezellig dat we maar net voor sluitingstijd in onze refugio aankwamen. Pierre en Jef, hopelijk hebben jullie vandaag niet teveel last gehad van de pintjes, bij jullie zware tocht over de Aubisque.
Vanmorgen na een zoet ontbijt om 9.00 naar de fietsenwinkel. Stom geluk of door het kaarsje van gisteren: de winkel is op maandag gesloten, maar toch was er iemand die ons wilde helpen. Met 3 nieuwe spaken in het wiel en een bundel reservespaken voor onderweg, terug naar de refugio voor onze bagage. Onderweg nog wat boodschappen gedaan bij de Lidl. Al met al was het toch 2 uur later dan gebruikelijk. Dus vandaag weer een iets kortere tocht als gebruikelijk, ook gelet op het terrein en met de Pyreneeën in zicht. Na een forse klim en een schitterende weg door het bos worden de gekochte gesmeerde sandwiches al aangesproken. We schieten goed op maar missen wel een afslag waardoor we te lang op lekker lopende hoofdweg blijven zitten en daardoor een mooi stuk langs de rivier missen. Hierdoor zijn we rond lunchtijd al in Nay, 30 km verder. Daar wordt op een bankje geluncht en op een terras nog een kop koffie genomen. Dan gaat het echte werk beginnen. We volgen de D287 voor de komende 20 km, die ons met een paar pittige klimmen boven op een heuvelrug brengt. Op de laatste klim gaat mijn achterband stuk, dezelfde van de 3 spaken. Op een oprit wil ik er een nieuwe binnenband opleggen en de kapotte band later plakken. Maar direct komt er een oud vrouwtje met een teiltje water en ze begint ook nog het direct het gaatje te zoeken. Dan maar direct plakken. Niet veel later zitten we op de fiets en vervolgen onze weg. De weg blijft over de heuvelrug golven, het is heel benauwd en het wegdek ontzettend stroef. Maar het uitzicht over het dal met aan de andere kant de Pyreneeën toppen maakt alles goed.
Dit wordt de hele weg begeleid door de bellen van de koeien, die overal in de wei staan. De toppen van de Pyreneeën verdwijnen in de wolken en je voelt aan alles dat er onweer op komst is. 2 km voor het einddoel staat het plaatsje al aangegeven waar we overnachten. Dit scheelt de 2 km die we anders vanuit de route nog moesten nemen. Via een binnendoorweggetje met aan het einde een zeer steile klim komen we in Ste Colome, een heel klein plaatsje. Hier blijkt dat het overnachtingsadres fout in het boekje staat. Het ligt namelijk in het 4 km verder gelegen Arudy. Met een schitterende lange afdeling bereiken we het plaatsje en vinden snel onze refugio. Hier bevindt zich internationaal gezelschap: 2 Canadezen ui Quebec en een Zuid Koreaanse uit Seoel. We moeten echter allemaal wachten tot de lokale priester komt. Hij bepaalt wie waar slaapt. Wij krijgen een twee persoons kamer omdat wij het enige stel zijn. Om19.00 uur worden we verwacht om mee te komen helpen bij het avondeten. Tijdens het douchen breekt het verwachte noodweer los, maar wij zitten lekker droog binnen. Om19.00 is het dik lachen als we met zijn zessen een koude Spaanse soep, een salade, rijst en voor ieder een kotelet moeten klaar maken. De priester geeft aan dat hij de chef is en wij alles klaar moeten maken. De Canadezen vervullen de rol van tolk tussen de Engels en de Frans sprekende deelnemers. Er ontstaan leuke gesprekken tijdens voorbereiding en consumptie van het diner. Het geheel wordt afgesloten met oude kaas en te oud stokbrood. Ondertussen moet er wijn worden gedronken. Nee zeggen is een doodzonde. Daarna samen de afwas. Silvia en ik maken nog een rondje door het dorp, waar weinig te beleven valt. Dan maar vroeg naar bed. Morgen willen we extra vroeg op. Na 22 km gaan we in Oloron Ste Marie starten met beklimming van de Somport die ons in 55 km van 250 m naar 1.640 m brengt. We willen morgen zover mogelijk naar boven komen en woensdag de top bereiken.